Guerra d'Esmalcalda

Guerra d'Esmalcalda
	Parte de guerres de relixón n'Europa
Fecha	10 xunetu 1546 → 23 mayu 1547
Llugar	Sacru Imperiu Xermánicu
Resultáu	Victoria de los Habsburgu.; Capitulación de Wittenberg: Disolución de la Lliga de Esmalcalda, la dignidá de Príncipe Eleutor de Saxonia pasa a la Casa de Wettin.
Belixerantes
Lliga de Esmalcalda ; Saxonia	Sacru Imperiu Romanu Xermánicu; Imperiu español Estaos Pontificios;
Comandantes
Juan Federico I de Saxonia ; Felipe I de Hesse	Carlos V ; Fernando Álvarez de Toledo.
	[editar datos en Wikidata]

Alvertencia de vista previa: Páxina qu'usa Plantía:Ficha de conflictu militar con un parámetru desconocíu "1 = "

Alvertencia de vista previa: Páxina qu'usa Plantía:Ficha de conflictu militar con un parámetru desconocíu "2 = thumb "

Alvertencia de vista previa: Páxina qu'usa Plantía:Ficha de conflictu militar con un parámetru desconocíu "3 = "

Alvertencia de vista previa: Páxina qu'usa Plantía:Ficha de conflictu militar con un parámetru desconocíu "4 = "

Alvertencia de vista previa: Páxina qu'usa Plantía:Ficha de conflictu militar con un parámetru desconocíu "5 = "

Alvertencia de vista previa: Páxina qu'usa Plantía:Ficha de conflictu militar con un parámetru desconocíu "6 = "

Alvertencia de vista previa: Páxina qu'usa Plantía:Ficha de conflictu militar con un parámetru desconocíu "fecha"

Alvertencia de vista previa: Páxina qu'usa Plantía:Ficha de conflictu militar con un parámetru desconocíu "descripción_imaxe"

Alvertencia de vista previa: Páxina qu'usa Plantía:Ficha de conflictu militar con un parámetru desconocíu "nome_batalla"

Alvertencia de vista previa: Páxina qu'usa Plantía:Ficha de conflictu militar con un parámetru desconocíu "imaxe"

La Guerra d'Esmalcalda (alemán: Schmalkaldischer Krieg ) desenvolver n'Alemaña ente 1546 y 1547, y enfrentó al exércitu del emperador Carlos V, comandado por Fernando Álvarez de Toledo, Duque d'Alba, contra l'exércitu de la Lliga de Esmalcalda, formada pola mayor parte de los Estaos luteranos del Sacru Imperiu Romanu Xermánicu y empobinada por Juan Federico I de Saxonia y Felipe I de Hesse.

La guerra terminó aparentemente cola victoria del bandu católicu na batalla de Mühlberg, que dexó al emperador imponer una solución al conflictu nel Interim de Augsburgu (1548); pero les hostilidaes volver# a entamar en 1552 (la denomada Guerra de los Príncipes) y la resultancia final foi la reconocencia de la potestá de los príncipes alemanes d'imponer la so relixón a los sos súbditos (Paz de Augsburgu, 1555).

Anque l'enfrentamientu foi una guerra de relixón, lo cierto ye qu'hubo destacaos protestantes nel bandu imperial (Mauricio de Saxonia, que pasó a liderar el bandu protestante en 1552); ente que'l reinu católicu de Francia terminó interviniendo decisivamente en sofitu de los príncipes luteranos. Los aspeutos políticos, económicos y sociales tuvieron bien presentes na esplicación de les socesives alliniadures. En cuanto al enfrentamientu social ente privilexaos y clases baxes, tuviera la so espresión más violenta venti años antes, cuando tanto los príncipes católicos como los protestantes reprimieren el anabaptismo na guerra de los llabradores alemanes (1524-1525).^[1]

↑ Gonzalo Redondo, La reforma protestante, una solución de continuidá, en Historia de la Ilesia n'España, Rialp, 1993, ISBN 84-321-2984-4, pg. 27.

[1] Gonzalo Redondo, La reforma protestante, una solución de continuidá, en Historia de la Ilesia n'España, Rialp, 1993, ISBN 84-321-2984-4, pg. 27.

[1]